- Aster
- Bela rada
- Beli bosiljak
- Beli slez
- Divlja šargarepa
- Đurđevak
- Detelina
- Dremovac
- Gavez
- Gorocvet
- Hajducka trava
- Hoću Neću
- Ivanjsko cveće
- Kamilica
- Jagorčevina
- Kukurek
- Kukurjak
- Ladolez
- Livadski ječam
- Ljulj
- Ljutić
- Ljubičica
- Lucerka
- Mlečika
- Nana
- Narcis
- Neven
- Rusa
- Šipak
- Visibaba
- Žalfija
- Zvončić
- Pirevina
Obicna mlecika
Euphorbia cyparissias
Taksonomija
- Carstvo: Plantae
- Klasa: Magnoliopsida
- Razdeo: Magnoliophyta
- Red: Malpighiales
- Porodica: Euphorbiaceae
- Potporodica: Euphorbioideae
- Rod: Euphorbia
- Vrsta: Euphorbia cyparissias
Opšti podaci
Obična mlečika je višegodišnja biljka, visoka 15-50 cm, gola ili pomalo dlakava, sivozelena, sa cilindričnim puzećim korenom. Stablo je uspravno, većinom razgranato. Listovi su sedeći, spiralno gusto raspoređeni, uskolinearni, čitavom dužinom jednako široki (2-3 mm), zatupasti ili kratko ušiljeni, sa jednim nervom. Pricvetni listovi su jajajsto-rombični ili trouglasto-srcasti, tupi, žuti, a kasnije obično postaju purpurni. Cvast cijatija je dugačka oko 3 mm. Njeni nalik latici cvetovi su obično zeleno-žuti. Obična mlečika cveta od aprila do jula. Plod je čaura, dugačka oko 3 mm, istaknuto tačkasta, sa tri brazde. Kad sazri, plod puca na četiri dela i seme ispada iz čaure. Seme je glatko, dugačko oko 2 mm, jajasto-okruglastog oblika. Kad se biljka preseče, curi belo, gorko i vrlo ljuto mleko koje na koži izaziva zapaljenje i plikove. Seme je takođe ljuto i otrovno. Stoka je ne pase. Otrovnost potiče od euforbona.
Upotreba
Nekada se upotrebljavala kao drastično sredstvo za purgiranje
i za izazivanje rana. Danas se u naučnoj medicini ne upotrebljava.
U narodu se upotrebljava uglavnom spolja: za skidanje bradavica, ređe iznutra za izazivanje
povraćanja i za čišćenje.
Stanište
Raste na suvim, sunčanim i peskovitim mestima. Sreće se po svetlim šumama i u žbunjacima, na šumskim proplancima, na utrinama, u njivama, na brdskim sušnim livadama, a pojavljuje se i na umereno vlažnim livadama i pašnjacima, od nizijskog pa sve do alpskog regiona (i preko 2500 m).
Rasprostranjenost
Rasprostranjena je u celoj srednjoj i južnoj Evropi, u južnim delovima Skandinavije,
u srednjem i južnom delu istočne Evrope,
u južnim delovima Skandinavije, u Sibiru (sve do Bajkala); preneta je i u Severnu Ameriku.
Kod nas je opšterasprostranjena. Pripada evropskom flornom elementu.
Razmnožavanje
Razmnožava se semenom i naravno veoma dobro razvijenim podzemnim korenima, što dozvoljava brzo i gusto širenje.
Ostali narodni nazivi: vučji mlečec, gorac, kačje mleko, mali mleč, mleča, mliječ, mlič, mličika, mlječer, mlječika, rodino mleko, tužica, tužiče, carevac.
Literatura
- "Osnovi herbologije", Momčilo Kojić i Vaskrsija Janjić, Institut za istraživanje u poljoprivredi "Srbija", Beograd, 1994
- "Lečenje biljem organa za disanje", Dr Jovan Tucakov, Beogradski izdavačko-grafički zavod, Beograd, 1973
Linkovi
Pripremio: Lazar Golubović, IV-5
